Image

Oubykh Mektupları
Oubykh Mektupları
oubykh@hotmail.com
Tüm Yazıları

01 Eylül 2019, Pazar

Leylekler sessizce geçtiler üstünden...

Helallik aldı...

Sadece üç değil, daha fazla...

Toprak atılırken, leylekler geçti üzerinden, bir mevsim bitti der gibi geçtiler kanatlarını çırparak...

Mendilin içine giren harçlıkları karıştırabiliyordu ama insanları değil...

Bir söz düştü oğlundan...

 ...

Aslında hepimizin anasıydı diyordu evlatlardan biri...

 ...

İkbal söz almış...

Direnişi ondan öğrendik, annemiz olduğu için çok şey öğrendik...

Çerkes kadını olarak çok şey öğretti...

 Yakınlarda bir Çerkes sözünü öğrendim ondan...

 ‘Evladını kaybetmemişin yanında ağlama’ O sadece Cumartesi Anaları yanında ağladı...

 ...

Su getirdiler...

 İki boncuk, cam kenarında menekşeler...

Bir kadife çiçek, kapakta kuruyacak...

 ...

Leylekler sessizce geçtiler üstünden...

Onun sıcak gülümseyişini dünyanın dört bir yanına kanatlarında götürdüler, her çırpınışta bir tebessüm bırakarak...

 Hepimizin annesiydi...

Elmas’tı...

Elmas kaldı...

 

Bu metni kaynak göstererek kullanabilirsiniz.